ඒකදේවත්වය - Thawheed

තව්හීද් සංකල්පය

ඉස්ලාමයේ ආගමික ව්‍යුහයට මූලික වන්නේ තව්හීද් හෙවත් ඒකදේවවාදය යන සංකල්පයයි. ගසකට බීජය වන්නා සේම ඉස්ලාමයට තව්හීද් ඇත. බීජයෙන් ගස විශ්මයජනක ලෙස වර්ධනය වූ දිගුවක් වන්නා සේම ඉස්ලාමයේ ආගමික ක්‍රමයද තනි මූලික සංකල්පයක බහුවිධ ප්‍රකාශනයකි. මක්නිසාද යත්, ඉස්ලාමයේ ඒකදේවවාදය යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ එකම දෙවි කෙනෙකු කෙරෙහි විශ්වාසයක් නොව, සෑම අතින්ම දෙවියන් වහන්සේගේ ඒකීයභාවයයි. දෙවියන් වහන්සේගේ මේ ඒකීයභාවයට කිසිවෙක් හවුල් නොවේ.

මානව විද්‍යාඥයන් අප විශ්වාස කරන්නේ ආගමේ දේව සංකල්පය ඉස්ලාමීය විශ්වාසයට අනුව තව්හීද් සංකල්පය මෙලොව මිනිස් ජීවිතයේ ආරම්භයේ සිටම පවතී. පළමු මිනිසා වන ආදම් (අ.ස) - දෙවියන් වහන්සේගේ පළමු දූතයා විය. තව්හීද් සංකල්පය මිනිසුන්ට කියා දුන්නේ මෙම පළමු දූතයාය.

ඔහුගෙන් පසු පරම්පරාවල අය තමයි මේ ආගමික ක්‍රමය වෙනස් කරන්න පටන් ගත්තේ. මෙය ප්‍රධාන වශයෙන් සිදු වූයේ දේවත්වය ස්වභාවික සංසිද්ධීන් තුළ ආවේනික යැයි මිනිසුන් උපකල්පනය කිරීමට පටන් ගත් බැවිනි. කඳුකරයේ උස් බව, නොනවතින ගංගා ගලායාම, ඉර හඳ සහ තරු වල අසාමාන්‍ය දීප්තිය ගැන ඔවුන් පුදුම වූ අතර, එවැනි විස්මිත ගුණාංගවලින් යුත් දේවල් දෙවියන් වහන්සේගේ දේවත්වයට අනිවාර්යයෙන්ම හවුල් විය යුතු බව ඔවුහු අදහස් කලහ. විශේෂ කුසලතා ඇති මිනිසුන්ද දිව්‍ය ගණයට ඇතුළත් කලහ. ඔවුන් දෙවියන්ගේම අවතාර විය යුතු යැය් ඔවුන් සිතූහ. බහුදේව සංකල්පය ආගමික ක්‍රමයට රිංගා ගත්තේ මේ ආකාරයටය.

මානව ආගම් ආරම්භ වූයේ තව්හීද් සමඟ ය. බහුදේවවාදය පසුකාලීන වර්ධනයකි. මෙලොව විවිධ කාලවල පෙනී සිටි සියලුම නබිවරුන්ගේ මූලික මෙහෙවර වූයේ මිනිසුන් ව්‍යාජ දෙවි වරුන්ව නමස්කාර කිරීමෙන් ඈත් කර නැවත සත්ය වූ එකම දෙවියන් වෙත යොමු කිරීමයි. එකම දෙවියන්ට නමස්කාර කිරීමට යොමු කිරීමටය.

මැවුම්කරුගේ පැවැත්ම පිළිබඳ සාක්ෂියක් ලෙස, අල් කුරාණය විශ්වයේ ආරම්භය සහ එහි පැවැත්ම පිළිබඳ සත්‍යය ඉදිරිපත් කරයි. විශ්වය පිළිබඳ සියලුම අධ්‍යයනයන් පෙන්නුම් කරන්නේ එය අහඹු උත්පත්තියක් විය නොහැකි බවයි.

විශ්වයේ ආරම්භයට සහ එහි පැවැත්ම සඳහා එයට හිමිකරුවෙකු / ඹ්හාරකරුඑර්කු අත්‍යවශ්‍ය වේ. එවැන්නෙක් (එවැනි දෙවියෙක්) නොමැතිව පවතින විශ්වයක් ගැන සිතාගත නොහැකි බැවින්, එවැනි දෙවියන් වහන්සේ කෙනෙකු සමඟ පවතින විශ්වයක් පිළිගැනීමට අප මනසද අපව බල කර සිටී.

දෙවියන් වහන්සේ මිනිසා මවා ඔහුව පොළොවේ පදිංචි කළේය. ඔහුව මෙහි ස්ථාපනය කිරීමෙන් පසු, ඔහු ඔහු ගැන නොනවතින සෝදිසියක් තබා ඇත. ජීවිතයත් මරණයත් එකසේ ඇත්තේ උන්වහන්සේගේ අතේය. මිනිසාට කුමක් ලැබුණත්, අහිමි වුවත්, ඒ සියල්ල දෙවියන් වහන්සේගේ කැමැත්ත මත සිදු වේ. කුරානය එය ප්‍රකාශ කරන පරිදි:

අල්ලාහ්; ඔහු හැර වෙන දෙවි කෙනෙක් නැත - ඔහු ජීවමාන, සදාකාලික තැනැත්තාය. නිදිමත හෝ නින්ද යන දෙකම ඔහුව අබිබවා යන්නේ නැත. අහස් හි සහ පොලොවෙහි ඇති දේ ඔහුගේය. ඔහුගේ අනුමැතියෙන් මිස මිස ඔහු වෙත මැදිහත් විය හැක්කේ කාටද? යන්නද? ඔඔවුන් ඉදිරියේ ඇති දැයද, වෙන්ව ඈතින් තිබෙන දැයද ඔහු හොදින් දන්නේය. ඔහුගේ කැමැත්තෙන් තොර, ඔහු දන්නා දැයෙන් කිසිවක් (වෙන කිසිවෙකුට තමන්ගේ දැනුමෙන) දැන ගත නොහැක. ඔහුගේ සිංහාසනය අහස් පොළොව මෙන් විශාලය. දෙකම රැකගැනීමෙන් ඔහු වෙහෙසට පත් නොවේ. ඔහු උත්තරීතර, අතිමහත්ය. (අල් කුර්ආනය: 2: 255)

ඉස්ලාමයේ නිර්වචනය කර ඇති දෙවියන්ගේ ඒකීයභාවය යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ දෙවියන් වහන්සේගේ ස්වභාවයෙන් එකම භවයක් ඇති බවයි. විශ්වයේ ඇති අනෙකුත් සියලුම භෞතික හෝ භෞතික නොවන දේවල් මෙම එකම දෙවියන්ගේ මැවීම් වේ. ඒවා කිසිම ආකාරයකින් දිව්‍යමය දේවත්වයේ සංඝටක හෝ හවුල්කරුවන් නොවේ.

කෙසේ වෙතත්, ඉස්ලාමීය දේවධර්මය තුළ, තව්හීද්ට එහි පැති දෙකක් ඇත: 1) පැවැත්මේ ඒකීයභාවය 2) ගුණාංගවල ඒකීයභාවය.

මෙයින් අදහස් කරන්නේ දේවත්වයේ තත්ත්වය භුක්ති විඳින සහ දිව්‍යමය බලයන් ඇති එකම ජීවියෙකු පමණක් සිටීම යන කාරණයට අමතරව, වෙනත් කිසිවෙකුට දෙවියන් වහන්සේගේ ගුණාංගවලට හවුල් වීමට හෝ හිමිකම් පෑමට නොහැකි බවය.

මේවාට ඇතුළත් වන්නේ විශ්වය එහි සියලු අසංඛ්‍යාත ශරීර චලනය වන පරිදි නිර්මාණය කර පවත්වා ගෙන යාම, සියලුම ලෝකයන් පවත්වා ගෙන යාම සහ පෝෂණය කිරීම සෘජුවම දෙවියන් විසින් කළමනාකරණය කරනු ලැබේ. දෙවියන්ගේ කිසිම නියෝජිතයෙකුට හෝ කිසිම නිර්මාණයකට විශ්වයේ සිදුවීම් සම්බන්ධයෙන් ස්වාධීන බලයක් නැත.

..ඔහුම රාත්‍රිය දහවලෙන් වසා දමන්නේය, එය ඉතාමත්ම තීව්‍ර වශයෙන් එකකට පිටුපසින් එකක් වශයෙන් පිලිවෙලින් සිදුවෙමින් පවතින්නේය, සූර්යයාද චන්ද්‍රයාද තාරකාවන්ද ඔහුගේ නියෝගයන්ට ඇතුලත් වන්නේය. උත්පාදනයන්ද එහි පාලනයද ඔහුටම අයත් දැය නොවේද? සකල ලෝකයන්ම උත්පාදනය කර පෝෂණය කර සංවර්ධනය කරන අල්ලාහ් ඉමහත් භාග්‍යයවන්තයෙකි. (අල් කුර්ආනය: 7:54)

දිව්‍යමය ගුණාංගවල බෙදීම ඉස්ලාම් ආගමට සම්පූර්ණයෙන්ම පිටස්තරයි. දෙවියන් වහන්සේ ඔහුගේ පැවැත්ම තුළ තනිව සිටින්නා සේම, උන්වහන්සේගේ ගුණාංගවලින්ද ඔහු තනිව සිටියි. උන්වහන්සේගේ සුවිශේෂත්වය පිළිගනිමින්, කුර්ආනය පහත සඳහන් ආයාචනය සමඟින් විවෘත වේ.

අසීමිත දයාව හා අසම සම අනුකම්පාවෙන් යුත් අල්ලාහ් ගේ නාමයෙන්. සියලු ප්‍රසංශා අල්ලාහ් ටය. (ඔහු) සකල ලෝකයම නිර්මාණය කර, සංවර්ධනය කර, සංරක්ෂණය කර, පෝෂණය කරන්නා වුද, අපරිමිත අනුකම්පා වද, අසම සම දයාවද, විනිශ්චය දින අධිපති (ද වන්නේ ය). (අනුකම්පාව හා දයාවද පිරි අප දෙචියනේ), ඔබවම අප නමදින්නෙමු. ඔබගෙන්ම අප පිහිට පතන්නෙමු. ඔබ අපට සෘජු මාර්ගය පෙන්වා දෙනු මැනව. ඔබගේ අනුකම්පාව හා දයාව කාහට පහළ කලේද, ඔවුන්ගේ මාර්ගයේ යාමට සලස්වනු මැනව. එය ඔබගේ කෝපයට පත් වූවන් ගිය මාර්ගයෙහිද නොව, අයහමගෙහි වූවන්ගේ මාර්ගයෙහීද නොව. (අල් කුර්ආනය, 1: 1-7)